Zo ergens in het midden van onze reis, werd toch wel een klein bommetje gedropt... Als trouwe klant volgde een mini paniekaanvalletje. 

Toen ik zat te genieten van een heerlijke ontspannende zomerreis, was er in het thuisland iemand die een wel heel moeilijke keuze moest maken. Een keuze die ze helemaal niet wou maken ... maar als de klanten niet komen, moeten knopen doorgehakt worden.

"En wat nu?! Waar moeten we nu naartoe?"  Het was het eerste wat ik dacht toen ik het slechte nieuws hoorde.

En dat terwijl onze reis zo heerlijk verliep.

Als het verhaal niet verkoopt, stopt het

Zo kreeg ik dus ongewild te horen dat de verpakkingsvrije winkel, die we al enkele jaren zo ongeveer om de maand gewapend met een schare lege potjes en zakjes een klein uurtje inpalmen om vervolgens met potten en zakjes vol proviand weer huiswaarts te keren, er de brui aan geeft.

Manlief en ik keken elkaar aan en zeiden bijna tegelijk: "En nu?!"

Zowel hij als ik keken altijd uit naar onze bezoekjes "bij Leen", zoals we dan zeiden.

Leen was er met haar concept trouwens net op tijd.

Ik speelde namelijk ook zelf een tijd lang met het idee

Al die documentaires van de plastic soep, de consumptiemaatschappij en vooral alle bakken energie die verspild wordt aan het maken van dingen die we toch maar weggooien, was niet in mijn koude kleren blijven zitten.

Ik wou me engageren om minder afval te 'produceren', maar vond geen verpakkingsvrije winkel in de buurt.

Dus dacht ik:" Ik huur zelf een pand. Zet er grote bakken vol noten, pitten, zaden, pasta, rijst, snoepgoed, koffie, thee, wasproduct (you get the picture) en laat mensen met hun eigen herbruikbare verpakking al dat lekkers komen inscheppen en meenemen. Mits betaling uiteraard.

Maar Leen was me voor.

Ze startte enkele jaren geleden met een verpakkingsvrije winkel waar je dus in bulk kan kopen.

"Halleluja," dacht ik

Alleen eindigt dat verhaal nu na zo'n dikke 3 jaar, want zoals de e-mail die ze uitstuurde zegt: "Het zijn de laatste 2 maanden en dan gaat de deur voorgoed op slot."

Reden?

Ze kreeg het concept niet echt verkocht.

En dat terwijl vrijwel iedereen aan wie ik vertel dat ik eens per maand verpakkingsvrij ga winkelen me vraagt: "Waar is die winkel? Want ik ben daar ook naar op zoek." en al wie er nog niet naar op zoek was vraagt zich af hoe dat gaat om dan toch enige blijk van interesse te tonen.

En toch slaagde Leen er niet in voldoende volk naar haar winkel met een missie te krijgen om die levensvatbaar te houden.

Waardoor ze dus met pijn in het hart haar laatste e-mail verstuurde.

Nu ik er zo over nadenk, kregen we in al die jaren als klant slechts 3 e-mails van Leen toegestuurd:

Mail 1: Leuk dat je de winkel ontdekt hebt.

Mail 2: Verjaardagsactie: de winkel bestaat 1 jaar. Ongeveer een jaar later dus.

Mail 3: De laatste maanden! aka "Ik stop", dus.

Oké, je wil je klanten niet spammen

Je wil geen onnodige mails sturen, want mensen hebben dat niet graag.

't Is te zeggen: daar ga je vanuit.

Maar tussen in een dikke 3 jaar tijd amper 3 e-mails sturen en mensen ieder uur spammen met onbenulligheden ligt nog een wereld aan grijszones én mogelijkheden.

Trouwens, omdat we amper e-mails van Leen kregen, was deze laatste e-mail rechtstreeks in de SPAM terecht gekomen.

Al een chance dat die ik die af en toe eens check of we stonden daar in september voor een gesloten deur met 2 curverboxen vol netjes gestapelde bokaaltjes.

Bokalen die niet gevuld zouden raken zoals deze

Volg ons op facebook en instagram

Het staat op menig winkeldeur en website vermeld.

Wat me triggert volg ik dan ook vol nieuwsgierigheid.

Zo ook de winkel van Leen. Op facebook én instagram nog wel. Kwestie van zeker niets te missen.

Maar ook daar zag ik de afgelopen jaren enkel een bericht voorbijkomen met de vermelding 'jaarlijks verlof', 'de openingsuren zijn uitzonderlijk gewijzigd' of 'kermis in het dorp'.

Met tussendoor heel af en toe eens een foto van een product dat in de winkel te koop is. Maar echt heeeeeel af en toe.

Meer niet.

Misschien wist ze niet wat ze kon posten.

Misschien had ze geen tijd en leefde ze in de illusie dat het hele social media gedoe ongelooflijk veel tijd en moeite kost.

Misschien was ze het uit het oog verloren.

Dan zeggen ze: je moet niet meer investeren in advertenties plaatsen in plaatselijke krantjes of magazines, maak een facebookpagina of instagramprofiel aan en mensen vinden je wel.

Maar als jouw moto is: "Als ik niets zinnigs te zeggen heb zwijg ik" en je geen enkele strategie hebt om een verhaal te vertellen, vergeten mensen je nog sneller dan ze je gevonden hebben.

Laat staan dat je hen warm maakt of overtuigt om klant te worden.

Maar je vindt ook alles terug op de website

En dan is er nog de website

Dé plek bij uitstek om te doorweven met jouw verhaal en boodschap.

Maar ook dé plaats waar je mensen meer uitleg geeft over wat je doet.

Dé plaats waar je zonder dat er zich algoritmes mee komen moeien de mogelijkheid hebt om ongestoord te vertellen wat je te vertellen hebt.

Alleen is dat net een kans die vaak over het hoofd gezien wordt.

Eens de website er is, lijkt het bij veel ondernemers alsof die in steen gebeiteld staat. "Hallo! Weet je wel wat het gekost heeft om die website te (laten) maken?! Die moet nu wel even meegaan."

Ze veranderen er amper nog iets aan en verliezen hem gewoon uit het oog.

Op de website van de verpakkingsvrije winkel die stilaan haar laatste adem uitblaast, staat quasi enkel een sec lijstje van de producten die er te koop zijn.

Geen "Hoe zit dat eigenlijk dat verpakkingsvrij winkelen? Wat mag je verwachten?"

Geen "Dit is waarom ik doe wat ik doe."

Geen "Mijn verhaal" of "over mij."

Niets van dat alles wat mensen willen weten voor ze langskomen of kopen.

Jammer, want de keuze voor wie nog niet 100% overtuigd is of voor al wie nog twijfelt, is op die manier snel gemaakt:

ze komen gewoon ... niet ...

Dan is er is nog iets wat ik de afgelopen jaren enorm miste.

't Is te zeggen: Ik heb het niet gemist, want van zodra ik wist dat deze winkel er in mijn buurt was, snelde ik erheen. Ik moest niet meer overtuigd worden. Ik wou het concept gelijk uitproberen en ontdekte hoe fijn ik het vond. 't Is maar als ik achteraf terugdenk dat ik in de communicatie en het verhaal dat verteld werd een aantal gaten zag die nooit opgevuld geweest zijn.

Leens tofheid, bevolgenheid en verhaal reikten amper buiten de muren van haar winkel

En dat terwijl Leen een ongelooflijk toffe, geëngageerde en gepassioneerde madam is met een duidelijke missie.

Dat wist ik als klant.

Wie nog geen klant was, kon op geen enkele manier van Leens sprankelende persoonlijkheid en aanstekelijkheid proeven.

Major troef die nooit werd uitgespeeld.

Want als ik heel eerlijk ben, is het voor háár dat ik zo om de 6 weken alle lege bokalen in huis verzamelde en er een ritje van zo'n 25 minuutjes voor over had om verpakkingsvrij te winkelen. En vooral dat ik dat jarenlang volhield.

Met haar charmes, toverde ze een lach op ieders gezicht. Haar vrolijkheid maakte dat je de winkel altijd net dat beetje beter gezind buiten ging dan je binnenkwam.

Het babbeltje tijdens het vullen van de potten en het afrekenen zorgde voor connectie en verbinding.

En ook dat mochten mensen die haar en haar winkel nog niet kenden weten.

Je hebt namelijk altijd meer impact dan je zelf vermoedt.

Alleen, moet je die passie dan wel buiten de muren van je winkel kunnen krijgen.

Leen is niet de enige die toch maar terug de veilige oorden van het werknemersschap opzoekt en haar missie vaarwel zegt

Ik zie het meer gebeuren bij ondernemers met een missie.

En ik voel toch altijd een klein steekje in mijn hart.

Ze starten hun onderneming vol vuur, goesting en engagement.

Ze willen iets veranderen.

Maar eens ze met beide voeten in het ondernemerschap staan, verliezen ze zichzelf zo in het werken IN hun bedrijf dat ze vergeten hun verhaal strategisch en consistent te vertellen.

Ze vergeten mensen te bereiken die nog niet weten dat ze bestaan en diegenen die nog wat twijfels hebben te overtuigen.

Want in het geval van Leen, waarom zou je in godsnaam verpakkingsvrij gaan winkelen? Los van de maatschappelijke voordelen, wat levert het jou als klant op?

Spijkers waar amper en zeker niet hard genoeg op geslagen werd. Sorry Leen, maar er was echt nog heel wat marche wat dat betreft. Ook al heb ik diep respect voor je beslissing, want I know hoe hard het was om die te nemen.

Jouw eigen authentieke verhaal, meer niet

En nee, als je mensen wil overtuigen moet je geen marketeersopleiding gevolgd hebben en flitsende reclamecampagnes op poten zetten. Je hebt geen hoogdravende taal nodig.

Want laat ons eerlijk zijn: reclameblokken op tv spoelen we allemaal toch gewoon door? En als ik niet kan doorspoelen, zet ik het geluid even af. Vreselijk die reclames.

Ik weet trouwens niet hoe het bij jou zit, maar ik luister tegenwoordig amper nog naar de radio. Je kan er je klok op gelijk zetten: na 20 minuten muziek en geleuter krijg je 10 minuten lang reclamespotjes over je heen gegoten met allerlei vreselijke stemmen die in je oren klinken. Ik ben wat gevoelig aan stemmen, weet je.

Nope, als ondernemer met een missie heb je JOUW verhaal nodig.

Vertel wat JOU drijft, hoe JIJ het ziet of zag, wat de meerwaarde is voor JOU en JOUW KLANTEN.

Vertel die elementen die relevant zijn en herkenbaar zijn voor jouw doelpubliek en vooral blijf dat doen.

Doe het om de wereld bewust te maken van jouw boodschap.

Doe het om nieuwe mensen te laten weten dat je er bent.

Doe het om twijfelaars te overtuigen.

Doe het om zoveel mogelijk mensen te helpen.

Doe het om meer impact te kunnen maken.

En vooral doe het om je huidige klanten niet in de kou te laten staan.

Want, help!

Waar moet ik vanaf september heen om mijn lege bokalen gevuld te krijgen?

@Leen: jij en je winkel zullen ongelooflijk gemist worden. Met pijn in het hart gaan we op zoek naar een nieuwe verpakkingsvrije winkel in de buurt