Ik heb er een allergie voor.
Echt, serieus. Over heel mijn lijf voel ik het jeuken.
Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik kan er dus echt niet tegen.
Mensen die misplaatste grapjes maken. En dan vooral zelf niet aanvoelen of inzien dat het misplaatst was. #wemogentochaleenslachenzeker
Mensen die hun mening geven over onderwerpen waar ze totaal niets over afweten. Nu weet je ook onmiddellijk waarom ik nooit reacties lees op nieuwssites.
Mensen die iets zeggen om toch maar iets te zeggen. Waarom? Geen idee. Omdat ze denken dat men hun inbreng verwacht? Omdat ze (ongemakkelijke) stiltes willen invullen? 
Ik sla soms groen uit
als ik zie welke van geen enkele meerwaarde gevulde uitingen sommigen vinden dat ze met de wereld moeten delen.
'Als je niets zinnigs te zeggen hebt, zwijg dan' is één van mijn mantra's.
Maar die mantra is behoorlijk twisted.
In die zin dat het spreekwoord 'wie het schoentje past, trekke het aan' hier vaak in omgekeerde zin wordt toegepast.
Want de zenders van de meest onzinnige boodschappen vinden net dat ze 'het recht' hebben te verkondigen wat ze te zeggen hebben en daarbij weldegelijk een bijdrage leveren.
Wat die bijdrage dan precies is, blijft meestal vaag.
En al wie net wél iets mega zinnigs te zeggen heeft, iets waar de wereld echt iets aan heeft, denkt: "Maar wie ben ik nu om dat te zeggen" en vraagt zich af "Heeft hier iemand wel een boodschap aan?"
Kan je nog volgen?
Neem nu enkele weken geleden
In de workshop 'Jouw Signature Story', waarin ik samen met ondernemers met een missie de woorden geef aan die missie, wie ze zijn, wat ze doen en waarom, werd een deelneemster plots heel erg stil.
Zo vlak na het moment waarop we haar missie duidelijk maakten.
Er hing emotie in de lucht.
En toen kwam het: "Ik weet eigenlijk niet of ik dit wel mag vertellen..."
Boem.
The imposter syndrome was in da house
Ik had haar net vol vuur horen vertellen wat ze doet, wat haar missie is en welke fantastische resultaten ze al met haar bedrijf neerzette.
Met haar kennis en expertise redt ze ondernemers van het faillissement, zorgt ze dat deurwaarders die al onderweg waren rechtsomkeer maken, creëert ze rust en ruimte in het hoofd en bedrijf van haar klanten,...
Kortom ze vermijdt rampen en brengt orde in de chaos.
Qua impact kan dat toch wel meer dan behoorlijk tellen.
Ik zag de glinstering in haar ogen en voelde hoe kippenvel de haartjes op mijn armen rechtop zette bij het horen van het verschil dat ze maakt voor haar klanten.
En dan toch, vlak voor we haar verhaal onder woorden zouden brengen en in een script zouden gieten, stak de twijfel de kop op.
Heb ik wel de juiste diploma's?
Om maar één argument dat Mister Imposter in haar hoofd deed ploppen te noemen.
En eerlijk gezegd kwamen die argumenten me niet onbekend voor net als de emoties die ze bij haar losmaakten.
Ik kan me voorstellen jou ook niet.
Stel jezelf de vraag of een nieuw diploma je het zelfvertrouwen zou geven dat je nu mist of je eerder zal doen beseffen dat je nog een ander diploma nodig hebt. Hoe meer je bijleert, hoe meer je tot het besef komt dat je nog veel te leren hebt.
Het gekke is dat de échte imposters, de 'ik hebt niets zinnigs te zeggen, maar ga toch niet zwijgen'-types, die bedenkingen nooit hebben.
Het is dus eigenlijk een goed ding dat je soms twijfelt aan wat je vertelt en vooral of je wel de persoon bent om het te vertellen.
Het betekent namelijk dat je met beide voeten op de grond staat, dat je beseft dat je nog veel te leren hebt en dat je nog lang niet alles weet.
Jouw ervaringen, resultaten en expertise daarentegen bewijzen dan weer dat je ook al heel wat wél weet en kan.
Alleen nemen we dat stukje vaak heel vanzelfsprekend.
Té vanzelfsprekend.
Nee, niet iedereen weet wat jij weet en kan wat jij kan.
Ja, mensen hebben nood aan jouw kennis, expertise en kunde.
Wordt het niet eens tijd om niet langer te negeren welke waarde we de wereld te bieden hebben en te stoppen met twijfelen aan of we de juiste persoon zijn om die waarde met de wereld te delen?
Ik heb dat imposter syndroom leren omarmen.
Dat schrijf ik hier nu met veel bravoure in vette letters en al, maar vergis je niet. Ik ben nog in de leerfase.
De beslissing heb ik wel al genomen en dat is de eerste stap.
Het houdt me scherp en het leert me kijken naar wat het effect is als ik niet zou doen wat ik doe.
Nee de wereld zou niet vergaan.
Maar zoveel ondernemers met een krachtige waardevolle boodschap zouden niet zeggen wat ze te zeggen hebben omdat ze niet weten hoe ze het onder woorden kunnen brengen of omdat ze denken dat het niet belangrijk is, want 'Als je niets zinnigs te zeggen hebt, zwijg je beter'. Toch?
Dus ja, gingen we in de workshop 'Jouw Signature Story' aan de slag met de meerwaarde die deze fantastische en inspirerende vrouw tot bij haar klanten brengt. En dat zonder, naar eigen zeggen, de juiste diploma's (welke dat dan ook zouden moeten zijn) en goten we haar verhaal in een script met de juiste woorden en een sausje van haar eigen persoonlijkheid.
Zij is klaar om haar verhaal en haar expertise met de wereld te delen.
Jij ook?
Wéét jij dus dat wat jij te zeggen hebt een ongelooflijke meerwaarde is en van grote betekenis kan zijn, maar twijfel je of het wel zinnig genoeg is, of jij wel de persoon bent om die boodschap te brengen en of er wel iemand zal luisteren?
Denk dan eens aan wie of wat je in de steek laat door te blijven zwijgen en door jezelf klein te houden.
Geef Mister Imposter op niet mis te verstane wijze een stevige schop onder zijn kont en scheur de leuze 'Als je niets zinnigs te zeggen hebt, zwijg dan' in duizend stukjes.
Zeg wat je te zeggen hebt.
De wereld is u dankbaar.
Mijn support heb je. 
P.S. Heb je nu zoiets van "Yessss ik moet gewoon vertellen wat ik weet, omdat het een meerwaarde is voor zoveel mensen en zelfs voor de planeet!" Schrijf dan snel in voor deze gratis Mini Crash Course en leer hoe je de aandacht trekt. Je krijgt onmiddellijk toegang na inschrijving.